Z nastolatkiem w domu
#zostanwdomu
Drodzy Uczniowie i Rodzice.
W ramach wzajemnej współpracy pedagogów szkolnych ze Szkoły Podstawowej nr 12 i 11 (Mirosława Kosecka, Joanna Dąbrowska) w tym trudnym dla wszystkich czasie postanowiłyśmy stworzyć „Szufladę pedagoga”. Będziemy w niej zamieszczać przygotowane artykuły wspierające uczniów i rodziców, propozycje na spędzenie przymusowego czasu w domu oraz nietypowe bajki terapeutyczne.
Mamy nadzieję, że nasze propozycje wspomogą i umilą Wam czas.
PROPOZYCJA NR 2
Z nastolatkiem w domu
Wszyscy wiemy, że im starsze dziecko, tym trudniej być na bieżąco z tym, co dzieje się w jego życiu i zachować z nim bliską relację. Wielu rodziców skarży się, że życie pod jednym dachem z nastolatkiem staje się coraz trudniejsze – trudno zorientować się kiedy i z jakiego powodu wybuchnie.
Nastolatek, zaczyna postrzega siebie, już jako dorosłego człowieka. Buntuje się właściwie o wszystko, a my z „bezsilności”, zmęczenia i braku zrozumienia naszych argumentów odpłacamy mu tym samym. Pojawia się nasz bunt przeciw jego buntowi – agresja, trzaskanie drzwiami, często krzyki i kłótnie. W sytuacjach konfliktowych nastolatki często wykrzykują „Jesteś najmądrzejsza/y, Ty ciągle musisz mieć rację, zawsze musi wyjść na Twoje!!!”…
Co robić w takiej sytuacji? Jak zadbać o właściwą komunikację, by nie doprowadzić wszystkich na skraj wyczerpania nerwowego? Pomimo, że czujemy się „zbędni”, musimy pamiętać, że nasz nastolatek wciąż nas potrzebuje – tylko w nieco innej roli. W porę więc zacznijmy pracować nad zacieśnianiem więzi rodzinnych.
1. Postarajcie się być cierpliwi, bowiem agresja rodzi agresję, nie ma sensu dolewać oliwy do ognia.
2. Nie bagatelizujcie znaczenia wspólnego posiłku (przynajmniej raz dziennie). Nie dopuszczajcie, aby każdy z członków rodziny zabrał swój talerz, kanapkę i poszedł do swoich „spraw” – TV, gazeta, gra komputerowa.
3. Przy wspólnym posiłku stwórzcie przestrzeń do rozmowy, podzielcie się swoimi przemyśleniami, opowiedzcie żart itp. To buduje atmosferę jedności, daje poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że jest to czas na wspólne bycie razem. Czasem spotkacie się oczywiście z milczeniem, ale doceńcie już sam fakt, że dziecko usiadło z wami.
4. Przyjmijcie zasadę, że w trakcie rozmowy szanujemy zdanie innych, nie krzyczymy i staramy się zachować spokój (nastawcie się, że mogą pojawić się trudne tematy).
5. Starajcie się słuchać i spokojnie argumentować. Pozwólcie dziecku wyrzucić z siebie swój żal, że coś jest nie po jego myśli. Daje to szanse na pokojowe rozwiązanie konfliktu i niedomówień.
6. Pozwólcie nastolatkowi na rozwijanie własnych, a nie narzuconych pasji. Dajcie mu odczuć, że akceptujecie jego wybór. Niech wie, że nie są Wam obojętne jego zainteresowania, jednak nie pozwólcie, by to była przestrzeń, gdzie jesteście niemile widziani.
7. Nastolatki akceptują jasno wytyczone granice, można je więc wprowadzać podczas aktualnie przymusowego bycia razem w domu. Zapytajmy jednak, czy im to pasuje, a następnie trzymajmy się ustaleń
Rodzice!!! - wszystkie ustalenia potraktujcie poważnie, dotrzymujcie danego słowa i norm czasowych.
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę – przekonuje rodziców, że – za pomocą dobrych słów – mogą wesprzeć dziecko, dać mu siłę do przezwyciężania trudności i wiarę we własne możliwości. To właśnie one przypominają dzieciom o tym, że są kochane, akceptowane i mają wsparcie w najbliższych.
W następnym artykule postaram się przytoczyć przykłady na wspólne spędzanie wolnego czasu.
Opracowała na podstawie dostępnych artykułów i własnych doświadczeń
pedagog - Mirosława Kosecka