07 kwietnia 2015 18:49 | . Psycholog radzi

Czym jest zespół Aspergra?

Zespół Aspergera  (AS) jest zaburzeniem neurorozwojowym, potocznie uważany jest za łagodniejszą formę autyzmu. Charakterystyczne dla osób z  tym zaburzeniem jest brak opóźnienia rozwoju mowy w dzieciństwie oraz rozwój intelektualny plasujący się w granicach lub powyżej normy. Umiejętności  językowe dzieci z zespołem Aspergra są zazwyczaj bardzo dobrze rozwinięte, mowa jest hiperpoprawna gramatycznie oraz fonetycznie. Często posiadają bardzo bogate słownictwo jednak dobór słów jest niezwykle pedantyczny i nadmiernie sformalizowany. Zdarza się, że posługują się dziwnym tonem głosu, wyraźnie różniącym się od typowego tonu mowy rówieśników. AS-y nie posiadają żadnych specyficznych cech wyglądu fizycznego, ale są postrzegane przez rówieśników jako „inne” ze względu na niestandardowe zachowania społeczne. Do których gównie należą trudności z nawiązywaniem kontaktów z kolegami oraz brak potrzeby ich nawiązywania. Podczas zabawy grupowej dzieci z zespołem Aspergera nie podzielają zainteresowań rówieśników, nie mają motywacji do zabawy z innymi, ponieważ nie wiedzą jak się zachowywać, aby stworzyć właściwie interakcje. W trakcie wspólnej zabawy mają wręcz tendencję do narzucania lub dyktowania sposobu zabawy. Tolerują obecność innych dzieci do momentu kiedy podporządkowują się one narzucanym przez nie zasadom. Kiedy dziecko z zespołem Aspergera chce się bawić samo, a rówieśnicy próbują przyłączyć się do zabawy może zachowywać się niegrzecznie bądź agresywnie w obronie swojej samotność. Takie dzieci mają potrzebę spokoju i nie mają ochoty tłumaczyć innym co robią. Mimo trudności z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej AS-y mogą uczęszczać do publicznych szkół. Ich zdolności intelektualne sprawiają, że przyswajanie obowiązującego materiału nie stanowi dla nich problemu, wręcz przeciwnie często są bardzo dobrymi uczniami.  Do prawidłowego funkcjonowania w szkole tacy uczniowie potrzebują treningu umiejętności społecznych oraz niekiedy pomocy asystenta w komunikowaniu i nawiązywaniu relacji z rówieśnikami.  Ze względu na swoje problemy z interakcjami społecznymi dużym wsparciem dla takich dzieci powinni być wychowawcy oraz nauczyciele. Osoby dorosłe z zespołem Aspergera są w większości samodzielne, znajdują pracę zgodną ze sowimi zainteresowaniami (zazwyczaj charakteryzująca się duża powtarzalności oraz rutyną), niekiedy zakładają własne rodziny.       

   Trudności które możemy zaobserwować u osób z zespołem Aspergera to przede wszystkim:

• nieumiejętność nawiązywania kontaktów społecznych z rówieśnikami
• problemy z dostosowywaniem się do sytuacji społecznych
• nierozumienie komunikatów niewerbalnych (np. mimika twarzy)
• trudności z nawiązywaniem kontaktu wzrokowego
• kłopoty z odbiorem oraz rozumieniem emocji
• posiadanie specyficznych wąskich zainteresowań oraz koncentrowanie na nich tematów rozmów
• zdarza się obniżona sprawność ruchowa (np. specyficzny chód, brak koordynacji ruchowej).

Opracowane na podstawie:

Attwod, T. (1998). Zespół Aspetgera. Wydawnictwo ZYSK I S-ka.

Błeszyński, J.J. (2010). Analiza różnicująca wybranych zespołów zaburzeń autystycznych zarys rewalidacji. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Frith, U. (2008). Autyzm wyjaśnienie tajemnicy. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

Zespół Aspergera z  http://www.synapsis.waw.pl/_zatrudnij_asa/zespol-aspergera/osoby-z-zespolem-aspergera-faq.html

Psycholog szkolny
Beata Szreder